‘Een droomvoeding is een voeding die je geeft terwijl je baby onverstoord verder slaapt. We voeden ons leven met dromen en ambities, dromen die ons leven een richting geven.’ 

Zeggen dat Brihang veel heeft meegemaakt in de vier jaar die verstreken sinds de verschijning van zijn vorige plaat ‘Casco’, is nog een understatement. Er was het overrompelende succes dat hem te beurt viel, met al het mooie en minder mooie dat daarbij komt kijken. Gevolgd door een jarenlange pandemie die ons allen liet twijfelen over wat we nog moeten definiëren als normaal. Een tijd waarin hij trouwde, bouwde en vervolgens ook nog eens te maken kreeg met een van de meest ontregelende zaken denkbaar: het ouderschap. Het hoeft niemand te verbazen dat die nieuwe plaat dus even op zich liet wachten. De titel ‘Droomvoeding’ geeft alvast aan hoezeer het vaderschap zijn stempel drukte op dat derde album. 

Want een kind verandert alles, laat staan twee kinderen. Dat wordt voor luisteraars al meteen duidelijk in het eerste nummer, waar zijn dochter letterlijk de aandacht opeist terwijl Brihang een tekst opneemt. Hij had geen betere metafoor kunnen bedenken om aan te tonen hoe alle routine plots uit zijn leven verdwenen is. Temidden van de alledaagse waanzin is het dan vooral zaak om elke dag opnieuw een balans te vinden en die zoektocht legt Brihang meesterlijk vast. Verwacht geen sentimentele plaat met kinderliedjes, integendeel zelfs. De rapper richt de lens op zichzelf en zijn directe omgeving en documenteert alles wat hij ziet of voelt, ongefilterd. Van de prachtige momenten bovenop die roze wolk tot en met de wanhoop middenin de grijze mist en alles daartussen: op ‘Droomvoeding’ horen we iemand die grip tracht te krijgen op de verregaande complexiteit van de normale gang van zaken en daar even vaak niet als wel in slaagt. Maar ook iemand die zijn eigen dromen steeds vaker moet inruilen voor die van zijn kinderen, een worsteling voor iedereen én zeker voor een artiest met een breed pallet aan doelen en verlangens. 

Brihang toont zich alweer een meesterlijke kroniekschrijver van het eigen leven, met observaties waarin iedereen - met of zonder kinderen - zich in kan herkennen. Laat het maar over aan de Knokkenaar om inspiratie te vinden in de dagelijkse gang van zaken én dat dan ook nog eens om te zetten in ijzersterke nummers. Het maakt van ‘Droomvoeding’ misschien wel de eerlijkste plaat die dit jaar zal verschijnen. 

Muzikaal bewandelt hij het pad dat hij al vanaf het prille begin insloeg, al is ook hier een duidelijke evolutie te bemerken. Hij betrok bij het album een aantal nieuwe producers en muzikanten, naast de gekende namen waar hij vroeger al mee werkte. Daardoor klinkt ‘Droomvoeding’ qua sound nog rijker en dynamischer dan zijn vorige platen, maar blijft het vertrouwd aanvoelen. Brihang valt nog steeds met niks of niemand anders te vergelijken, een verademing in tijden waarin beproefde formules en almachtige algoritmes de plak zwaaien. Hij blijft wel duidelijk met één been in hiphop verankerd, al hadden de founding fathers van het genre vijftig jaar geleden nooit durven dromen dat het op een dag naar deze vorm kon evolueren.