Sylvie Kreusch is uitgegroeid tot een van de meest indrukwekkende en opwindende artiesten in Europa. Haar expressieve optredens en spannende mix van pop en alternatieve geluiden brachten haar werk onder de aandacht van toonaangevende media als The Washington Post, Humo, Beats One en Dazed.

Haar baanbrekende muziek en visuele kunst maakt in hoog tempo indruk op globale schaal binnen de muziek, film en mode. In 2020 presenteert Azzaro Couture haar Fall 2020-collectie met een videoclip voor haar single 'Seedy Tricks'. De campagne gaat in première bij The New York Times en is geregisseerd door Alessandro Cangelli en de in Cannes bekroonde regisseur Lukas Dhont. Kreuschs schittert in oktober met het zinnenprikkelende ‘Just A Touch Away’, een samenwerking met fotograaf Joost Vandebrug en stylist Tom Eerehout.

Kreusch maakt voor het eerst furore in België met art-rockers Soldier's Heart en daarna Warhaus, het soloproject van Balthazar's Maarten Devoldere. Na het uitbrengen van haar debuut-EP BADA BING! BADA BOOM!, komt haar artistieke visie tot complete wasdom op het aankomende debuut, het meeslepende Montbray.

Een ding is meteen duidelijk: Kreusch is niet verlegen om het emotionele vuurwerk de lucht in te schieten. Ze graaft alle verboden passages van het liefdesverdriet op met speels voyeurisme. Montbray is een plaat die voluit ademt en ventileert: niet alleen vanuit de tekst en zang, maar ook binnen de unieke mix van stijlen en invloeden. Kreusch is niet geïnteresseerd in popmuziek met een concreet statement: mysterie, dubio en suggestie voeren de boventoon. Deze nummers sluipen in en uit verschillende golflengten, of het nu gaat om het impressionistische samenspel van Can, de schunnige proza ​​van Serge Gainsbourg of de theatrale pop-ambacht van Kate Bush.

De stijlvolle art pop van 'Shangri-La' en de trippy, flamenco-achtige slow burner 'Ending Up Alone' zouden op geen enkele andere plaat naast elkaar kunnen bestaan. Maar op het overwoekerde, besmeurde doek van Montbray versmelten ze als geschilderde gestalten achteloos in het decor. Op het ontroerende 'Remake Of Truth' speelt Kreusch met dubbelzinnige verlangens naar het snelle, decadente bestaan, om vervolgens het mes op de keel te drukken. “And if you ever try to hurt my sister,” fluistert ze onderkoeld, “you better run, man / Run as fast as you can.”

De oorwurm 'Walk Walk' komt niet tot stand in de drukke stad, maar in de rustgevende, pastorale sfeer van Montbray, het dorp in Normandië waar de plaat naar is vernoemd, en tevens de plek waar een groot deel van de muziek is opgenomen. De inspiratie voor het nummer overvalt Kreusch wanneer ze een groep honden euforisch ziet rondrennen in de weilanden, tevreden met de frisse lucht, de overvloed aan ruimte en de voeding van de natuur. Hun gehuil en geblaf vormen de starstruck getuigen die in een opslag weer verliefd worden. 

Montbray belichaamt die herontdekking van liefde en levenslust met evenveel dramatiek als brute, ongepolijste waarheid. De waarheid dat liefde misschien beperkt houdbaar is binnen een onuitgesproken leegte, of schuilend in de schaduwkant van een ander. Die liefde vloeit onstuimig en oneindig voort in Sylvie Kreuschs meest natuurlijke, gekoesterde habitat: op eenzame hoogte, onder het felste voetlicht.